Druga część opowieści o zapachach artysty, tworzącego ponad modami i trendami, miłośnika aromatów i barw. Serge Lutens to kreator z pasją do piękna, autentyzmu oraz doskonałości. Niedawno pisałam o Un bois vanille, zapachu do którego inspiracją stała się stara,meksykańska recepturą z 1519 roku.
Dzisiaj będzie zdecydowanie mocniej, intensywniej i bardziej zmysłowo.

Ambre Sultan to zdecydowanie mój faworyt z całej trójki, którą widzisz na zdjęciu. Ciepły, słodki, bogaty, esencjonalny, ale w niektórych momentach odrobinę kleisty, gęsty i mocny. Może nieco bursztynowy i żywiczny? Na pewno jest to czysta postać orientu!
Gdy o nim piszę, w głowie mam film biograficzny o Yves Saint Laurent – moment w jego życiu, gdy wyjechał ze swojego kraju i rozkochał w oriencie, musiał tak właśnie pachnieć. Jego życie musiało smakować Ambre Sultan.

Co może nas przyciągać do siebie?
Kolendra, drzewo sandałowe, liść laurowy, paczula, dzięgiel, żywice, mirra, ambra, oregano, mirt, benzoes i wanilia. I jeszcze zamiłowanie do posiadania własnej ścieżki.
Ambre Sultan jest jak bliskowschodni przepych i bogactwo, całość wręcz ocieka wonią aromatycznych przypraw, żywic oraz delikatną słodyczą. Jest totalnie mój w tym momencie mojego życia. Czujemy się jak starzy znajomi, jak kumple pod rękę wracający nad ranem z ciągnącą się za nami aurą alkoholu i tytoniu. Ostatnio zauważyłam, ze często zapachy SL kojarzą mi się z alkoholem i jak np. La Religieuse trąciła wytrawną wiśniówką sączoną z kryształowych mini kieliszków tak Ambre Sultan jet jednocześnie wytrawnym koniakiem jak i upodlającym, ultra słodkim winem.





Kochamy się w sobie późną zimą, wczesną wiosną. Jakby trochę na przekór trendom, modom sięgam po nie w dość obfitej ilości. I rozkoszuję się tak trochę puszczając oko do ludzi: ciekawe czy wiesz czym dzisiaj pachnę?

Została nam do poznania jeszcze pomarańcza, za kilka dni opowiem Ci o kwiatowej bombie, momentami trudnej od udźwignięcia. A tymczasem zostawiam Cię z boskimi Ambre Sultan!