Zawsze jest refleksyjnie. Co miesiąc, gdy zasiadam do napisania wstępu mam jakąś wewnętrzną potrzebę znalezienia poważnego tematu, który powinnam poruszyć. Jak wieszcz niemalże narodowy. Dzisiaj doszłam do wniosku, że za dużo jest tej powagi, narzekania, jakiegoś przymusu mówienia, że jest źle i braku widoków na poprawę, a w ogóle to wszystkopowinnobyćinaczej. Czy nie jest tak, że dopóki będziemy narzekać to nic się nie zmieni? Dopóki będziemy widzieć dookoła same negatywne rzeczy to tak właśnie będzie wyglądało nasze życie – pełne frustracji, rozczarowań i wszechobecnej niesprawiedliwości?

   Wiecie, że niedługo będzie wiosna? Dzisiaj pierwszy raz od początku zimy zapaliły się nasze lampki na balkonie, w kwiaciarniach lada chwila pojawi się zatrzęsienie tulipanów, będzie słońce i błękitne niebo, ludzie będą wkładać na siebie kolory, a dziewczyny malować na różowo usta. Za chwileczkę bedziemy bezkarnie jeść lody i uśmiechać się do siebie – fajnie byłoby zacząć to uśmiechanie już teraz, dojść do wprawy. Znowu wyszło poważnie? Jeśli wytrzymacie tydzień bez narzekania przysięgam, że z tej okazji wymyślę nawet żart!

– Agata Herbut